Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Efficiens dici potest. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Sin aliud quid voles, postea.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Studet enim meus is audire Cicero quaenam sit istius veteris, quam commemoras, Academiae de finibus bonorum Peripateticorumque sententia.
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Bork: Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;
Bork: Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse
praestantius, sin emolumento, summas familiaritates
praediorum fructuosorum mercede superari.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute
contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis.

Eam stabilem appellas. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quare attende, quaeso. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Si longus, levis; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.
De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.
Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Duo Reges: constructio interrete. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;