Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Duo Reges: constructio interrete. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quis negat? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?

1. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;
2. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Cur iustitia laudatur?

Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Quis enim redargueret?

Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?

Bork

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Nihil enim hoc differt.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

• Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
• Neutrum vero, inquit ille.
• Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
• Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?
• Nos cum te, M.

Epicurei num desistunt de isdem, de quibus et ab Epicuro scriptum est et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere?

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Cur, nisi quod turpis oratio est? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Tuum credibile? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Decius, princeps in ea familia consulatus, cum se devoverat
et equo admisso in mediam aciem Latinorum irruebat, aliquid
de voluptatibus suis cogitabat?

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro
voluit afferre sententiam.